Patrijarh Pavle

Patrijarh Pavle (mirsko ime Gojko) rodjen je na Usekovanje 11.septembra 1914. godine u selu Kucanci, Slavonija. Gimnaziju je zavrsio u Beogradu, Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski fakultet u Beogradu.

Kao prognanik i izbeglica u vreme Drugog svetskog rata bio je u manastiru Svete Trojice u Ovcaru. Bio je i veroucitelj dece izbeglica. Zamonasen je u manastiru Blagovestenju 1948. godine, kada je rukopolozen u cin jerodjakona. Od 1949. do 1955. sabrat je manastira Race gde vrsi razna poslusanija. U cin jeromonaha rukopolozen je 1954., protosindjel je postao iste te godine, a arhimandrit 1957. U Atini je bio na postdiplomskim studijama od 1955. do 1957 godine. Za episkopa rasko-prizrenskog izabran je 29. maja 1957. i hirotonisan u beogradskoj Sabornoj crkvi.

U rasko-prizrenskoj eparhiji gradi nove hramove, obnavlja stare i porusene, cesto putuje, obilazi i sluzi u svim mestima ove svoje Eparhije. Bavi se i naucnim radom, objavljuje radove, povremeno drzi predavanja.

Za cetrdeset cetvrtog patrijarha srpskog (nova ikonica - srpski patrijarsi), umesto obolelog patrijarha Germana, izabran je od Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve novembra 1990. godine. Ustolicen je u nedelju, 2. decembra 1990. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu, a u drevni presto srpskih patrijaraha ustolicen je u manastiru Pecke Patrijarsije 22. maja 1994.godine.

Patrijarh Srpski G. Pavle ucinio je kanonske posete mnogim eparhijama Srpske pravoslavne crkve u zemlji i inostranstvu. Posetio je Srpsku crkvu u Australiji, u Americi, Kanadi, Zapadnoj Evropi...

Bezbroj puta je pisao i intervenisao kod raznih drzavnika i mnogih institucija da se pomogne u resavanju krize i uspostavljanju mira na prostorima prethodne Jugoslavije. Tim povodom imao je susrete sa predstavnicima Rimokatolicke crkve, Islamske verske zajednice, predstavnicima Svetskog saveta crkava, diplomatima, drzavnicima, predstavnicima humanitarnih i drugih organizacija.

Posetio je i sediste Ujedinjenih nacija u NJujorku, Belu Kucu u Vasintgonu gde je sa odgovarajucim licnostima razgovarao i iznosio cinjenicno stanje u vezi sa izbijanjem rata u prethodnoj Jugoslaviji.

Veliki duhovnik, asketa i sjajan besednik, ovaj prvosvestenik svakodnevno - kad crkvena pravila dozvoljavaju, prinosi beskrvnu zrtvu (sluzi svetu Liturgiju) za spas srpskoga roda krstonosnoga.